|

Patronat Honorowy Ministra Kultury Waldemara Dąbrowskiego
Dochód z biletów przeznaczony dla
HOSPICJUM im. Ks. Eugeniusza Dutkiewicza w Gdańsku.
5 stycznia 2004 r.
Kościół św. Jana w Gdańsku
Wykonawcy:
Schola Teatru Wiejskiego "Węgajty"
Osoby dramatu: |
Król Baltazar |
Robert Pożarski |
Magowie |
Johann Wolfgang Niklaus, Marius Peterson |
Doradcy |
Marcin Bornus-Szczyciński, Maciej Góra |
Królowa |
Monika Petryczenko |
Daniel |
Mirosław Borczyński |
Król Dariusz |
Marius Peterson |
Zawistnicy |
Maciej Kaziński, Stanisław Szczyciński |
Habakuk |
Johann Wolfgang Niklaus |
Dwór Królowe |
Daria Bucka, Swietłana Bucka, Katarzyna Jackowska, Anna Łopatowska, Anna Michalczuk, Marta Niedźwiecka, Natalia Niedźwiecka, Klaudia Niemkiewicz, Małgorzata Niklaus, Beata Oleszek, Katarzyna Osińska, Monika Petryczenko, Paulina Soczewka, Marynia Szczycińska |
Książęta Satrapowie Dwór Posłowie Chorus |
Mirosław Borczyński, Marcin Bornus- Szczyciński, Maciej Góra, Piotr Górka, Maciej Kaziński, Maciej Lewicki, Johann Wolfgang Niklaus, Geoffrey Norris, Marius Peterson, Mikołaj Petryczenko, Sergij Petryczenko, Robert Pożarski, Marcin Szczyciński, Konrad Zagajewski |
Scenografia |
Małgorzata Niklaus, Magdalena Góra |
Kierownictwo muzyczne |
Marcin Bornus - Szczyciński |
|
Plastyka gestu |
Anna Łopatowska |
Konsultacja teatralna |
Geoffrey Norris |
Reżyseria i kierownictwo artystyczne |
Johann Wolfgang Niklaus |
Ludus Danielis, czyli Gra o Proroku Danielu reprezentuje wykształcony w średniowieczu
gatunek dramatu liturgicznego i należy do nielicznych zachowanych dzieł tego typu. Ludus, powstała prawdopodobnie w XII w., zachowała się w dwóch wersjach pochodzących z wieku XIII. Interpretacja Scholi opiera się na manuskrypcie pochodzącym z katedry w Beauvais, a obecnie przechowywanym w British Museum w Londynie. Fabuła dramatu zaczerpnięta została ze starotestamentowej Księgi Daniela i opowiada o uczcie Baltazara, interpretacji przepowiedni Mane Tekel Fares przez Daniela i wrzuceniu go do jaskini lwów. Muzyka odznacza się znaczną różnorodnością: obok jednogłosowych melodii gregoriańskich - wielogłosowe organum, poza gregoriańskie majestatyczne pieśni procesyjne i taneczne, radosne pieśni o proweniencji ludowej. Tekst rękopisu zawiera wskazówki pozwalające uznać liturgiczny kontekst Gry o Danielu i umiejscowić jego wykonanie w liturgii okresu bożonarodzeniowego, bezpośrednio przed hymnem Te Deum w Matutinum lub przed kantykiem Magnifikat w Nieszporach. Wersja Ludus Danielis przygotownana przez Scholę Teatru Wiejskiego "Węgajty" umieszczona została w ramach Nieszporów po homilii kapłana, zachowując nierozerwalną więź z tą częścią obrządku liturgicznego, kończącego się uroczystym Magnifikatem. Założeniem wykonawców jest wykorzystanie całej przestrzeni świątyni, rozświetlenie jej wnętrza tylko naturalnym blaskiem świec oraz prostota gestów, ruchu, strojów. Ważnym elementem realizacji dramatu jest włączenie publiczności w aktywne towarzyszenie wykonawcom: wspólne przejścia procesyjne i przemieszczanie się w różne miejsca świątyni, w których rozgrywa się akcja, dzięki czemu potęguje się stopień współuczestnictwa w misterium. Podstawowym założeniem jest splatanie dramatu i liturgii, przywoływanie symboliki liturgicznej prowadzące do celebracji Tajemnicy i Cudu.
Przygotowanie prezentacji Ludus Danielis jest efektem pracy nad projektem International Meetings on Drama and Liturgy, realizowanym przez Scholę od roku 1996. Założeniem tego projektu jest m. in. badanie i opracowanie średniowiecznych dramatów liturgicznych, a następnie wystawianie ich w połączeniu z obrządkiem liturgicznym. Praca ta, niezwykle trudna i czasochłonna, polega na wnikliwym studiowaniu materiałów źródłowych, często zachowanych tylko fragmentarycznie i studiach porównawczych prowadzących do zgodnego ze stylem epoki odczytania dawnych, niedookreślonych zapisów muzycznych oraz próbach rekonstruowania dawnych praktyk wykonawczych.
Wycinki z prasy:
"Wykonawcy, czyli Schola Teatru Wiejskiego "Węgajty", to profesjonaliści w każdym calu. Śpiewacy, aktorzy, plastycy, teatrolodzy i muzykolodzy z sześciu krajów europejskich od lat pracują nad rekonstrukcją dramatów liturgicznych. O rezultacie ich wysiłków najlepiej świadczy to, że podczas dwugodzinnego spektaklu nikt nie opuścił nie ogrzewanego kościoła. [A mróz tego wieczoru był siarczysty!!!]."
"Wprost", 18 stycznia 2004 r.
"Goście obecni na spektaklu Ludus Danielis [...] mogli odbyć swoistą podróż do średniowiecza, a wykonawcy fascynowali liturgicznym skupieniem"
"Gazeta Wyborcza Trójmiasto", 7 stycznia 2004 r.
"W kościele św. Jana ciemność rozjaśnia światło świec. Oświetlają one drogę do kamiennego ołtarza. Zjawiają się ubrani na biało aktorzy.[...] ...król [Baltazar] i jego tron znajdują się przed ołtarzem. W bocznych nawach umieszczono mansjony przynależne różnym postaciom. Był tron królewski, komnata królowej, pustelnia proroka. Pomiędzy tymi miejscami rozgrywały się procesyjne przejścia. Niekiedy proste [...], czasem bardziej widowiskowe, jak przemarsz królowej i jej dworu, gdy tanecznym krokiem, grając na małych talerzach, przemaszerowało kilkanaście kobiet. [...] Miłym akcentem była gorąca herbata z cytryną, którą częstowano zmarzniętych, ale zachwyconych widzów."
"Dziennik Bałtycki", 7 stycznia 2004 r.
Współorganizatorzy:

Patroni medialni:
| |